ઈ.સ.૧૯૬૦ પૂર્વે હાલનુ મુંબઇ જેતે સમયે દક્ષિણ ગુજરાતનું એક અભિન્ન અંગ હતું, ઈસવીસન ૧૮૯૯ - ૧૯૦૨ દરમિયાન પૂર્વે ગુજરાતનો મુંબઈ તેમજ આજુબાજુનો વિસ્તાર જે હાલનુ મહારાષ્ટ્ર છે એ ભયંકર દુષ્કાળમાં સપડાયો એની અસર સુરત તેમજ આજુબાજુના વિસ્તારમાં પણ હતી. બહુ બધા લોકો ભૂખના મોતને ભેટયા અને જે જીવિત હતા એમની હાલત પણ જીવતા હાડપીંજરથી વિશેષ કશું ન હતી અને પેટ ભરવા પૂરતું અનાજ મળી રહે એ માટે લોકો ધર્મપરિવર્તન કરવા સુધ્ધાં તૈયાર હતા એ હદે પરિસથીતી વિકટ હતી. એ સમયે આ કુદરતી આફત સામે જીવન ટકાવી રાખવાની હાડમારીમાં ખૂબ જ બહોળા પ્રમાણમાં અસંખ્ય બાળકો પણ અનાથ થયા કે જેમની સારસંભાળ કે દેખરેખ રાખનારું કોઈ જ નહોતું. જેથી એ સમયે સમાજના અગ્રણી તેમજ ઋજુહ્રદયના માલિક એવા વકીલ શ્રી હરદેવરામે આ પરિસ્થિતિનો ભોગ બનેલા નિર્દોષ બાળકોની દેખરેખ અને સારસંભાળ અર્થે કઈંક કરી છૂટવાનો મક્કમ નિર્ધાર કર્યો અને આ વિકટ પરિસ્થિતિમાંથી ભોગ બનેલા લોકોને આમાંથી ઉગારવા પ્રયત્નો આદર્યા.